Bram Gosens is 21 jaar en woont al zijn hele leven in het pittoreske Hooge Zwaluwe. Niet geheel toevallig speelt hij ook bij de dorpsclub HZ’75. “Ik voetbal hier al sinds mijn vijfde en het moet wel heel raar lopen wil dat ooit veranderen. HZ voelt als een familieclub: iedereen kent elkaar en staat altijd voor elkaar klaar. Doordat we een relatief kleine vereniging zijn, is de onderlinge band juist heel hecht. Dat vind ik het mooiste aan onze club.”
Naast voetbal studeert Bram aan de Fontys Sporthogeschool in Eindhoven, waar hij de ALO-opleiding volgt. Sport speelt een centrale rol in zijn leven. “Naast voetbal doe ik drie keer per week crossfit. Dat zijn intensieve en gevarieerde trainingen waarin ik mezelf echt uitdaag. Verder ben ik al 11 seizoenen NAC-supporter. Je vindt me op de B-side in het Rat Verlegh Stadion, samen met familie en vrienden.”
Bram speelt vrijwel zijn hele voetbalcarrière als middenvelder, vaak aan de rechterkant als nummer 8 of 6. “Ik heb ook een paar keer rechtsback gestaan, dat ging op zich prima, maar ik voel me toch het meest thuis op het middenveld.”
Het seizoen 2024/2025 noemt hij zonder twijfel het hoogtepunt van zijn carrière tot nu toe. “We zijn met HZ’75 op de derde plek geëindigd in de vijfde klasse. Zo hoog heeft de club nog nooit gestaan. Dat we zelfs de finale van de play-offs mochten spelen was fantastisch. Natuurlijk was het jammer dat we die met 2-0 verloren, maar het feit dat we daar stonden, was al een hoogtepunt op zich.” Toch waren er ook teleurstellingen. “Dat verlies in de finale blijft wel hangen, en eerder dat jaar gaven we kostbare punten weg bij TPO. Toen wisten we dat we iets moois hadden laten liggen.”
Qua voorbeelden kijkt Bram tegenwoordig vooral naar spelers als Tijjani Reijnders en Boy Kemper. “Reijnders vanwege zijn lef, creativiteit en aanvallend vermogen. Kemper omdat hij zijn hele team op sleeptouw neemt en altijd 110% geeft. Dat zijn eigenschappen die me aanspreken. Vroeger had ik natuurlijk Messi als voorbeeld, maar dat was eigenlijk omdat iedereen dat had.”
De zomerstop kwam hij goed door. “Ik ben een echte sportman. Stilzitten is niks voor mij, dus ik ben gewoon doorgegaan met hardlopen, krachttraining en af en toe een potje padel.” Ook de voorbereiding stemt hem positief. “We hebben een paar nieuwe jongens erbij, een nieuwe trainer en talentvolle jeugd die doorstroomt. Dat geeft vertrouwen. Op een toernooi speelden we gelijk tegen SAB, WDS’19 en zelfs de beloften van RBC, die in de derde divisie spelen. Dat laat zien dat we ons goed kunnen meten.”
Zijn verwachtingen voor komend seizoen zijn dan ook ambitieus. “Ik hoop dat we, net als vorig jaar, de play-offs halen en dat we eindigen tussen plek drie en vijf.”
Ook buiten de lijnen beleeft Bram veel plezier. Een anekdote springt er voor hem uit. “Een paar seizoenen terug nam onze hoofdtrainer Jurgen van den Broek afscheid. In ons team werd weleens gezegd dat hij eerder tonprater was dan trainer. Voor zijn laatste wedstrijd hadden we een echte ton geregeld en midden in de kleedkamer gezet. Toen Jurgen binnenkwam en er doodleuk twintig A4’tjes uit zijn jaszak haalde om een roast van alle spelers voor te dragen, lag iedereen dubbel. Dat was briljant.”
Zijn persoonlijke ambitie sluit nauw aan bij die van de club. “Ik geloof dat wij met HZ’75 een stabiele vierdeklasser kunnen worden. We hebben een jonge selectie die de afgelopen jaren veel geleerd heeft en alleen maar sterker wordt door de aanwas van talentvolle jeugd. Ik heb er alle vertrouwen in dat dit ons gaat lukken.”
Bron: voetbalbrabant.